ΧΩΡΑ, ΥΠΟ ΤΟ «ΣΥΝΔΡΟΜΟ ΤΗΣ ΣΤΟΚΧΟΛΜΗΣ»

«Σύνδρομο της Στοκχόλμης», ονομάζεται, η ψυχολογική αντίδραση, κατά την οποία, το θύμα απαγωγής, ή σκληρής καταπίεσης, εκδηλώνει συναισθήματα πίστης, υπακοής, ακόμη και αγάπης, απέναντι στον απαγωγ

έα ή βασανιστή του.
Ηταν 23 Αυγούστου 1973 στην Στοκχόλμη, όταν, δύο πρώην κατάδικοι, κράτησαν ομήρους επί πεντέμιση ημέρες, τους υπαλλήλους μιάς Τράπεζας.
Οταν οι δυνάμεις της Αστυνομίας, επενέβησαν για την σωτηρία των υπαλλήλων, εκείνοι, αρνήθηκαν και αντιστάθηκαν. Και όχι μόνο.
Βοήθησαν τους δράστες της απαγωγής, στο έργο της διαφυγής. Κάποιοι από αυτούς, δεν δίστασαν, να ενισχύσουν οικονομικά, τον μετέπειτα, δικαστικό αγώνα τους.

Για να υπάρξει το «σύνδρομο της Στοκχόλμης», απαιτείται, στον ψυχισμό των θυμάτων, να υπάρχει σαφής απειλή, έντονος φόβος και απομόνωση. Το θύμα, πιστεύει, ότι, είναι ανήμπορο. Αρχίζει να βλέπει τα πάντα από την οπτική γωνία του δράστη, να υιοθετεί τις απόψεις του και σταδιακά ταυτίζεται με αυτόν.
Αυτό, επιδιώκουν να επιβάλλουν, σε μεγάλο ποσοστό και στον ελληνικό πληθυσμό.
Οι Τροϊκανοί, οι μηχανισμοί των ΜΜΕ, με την προπαγάνδα, επι τόσα χρόνια, έφεραν τους Ελληνες σε καθεστώς, φρίκης και απελπισίας.
Τους έπεισαν, ότι, η αντίσταση έναντι της Τρόϊκας είναι μάταιη και συνάμα, η καταστροφή τους. Τους περιέφεραν, σε πλήρη απομόνωση από αυτά, που, πραγματικά γίνονται. Τους έχουν καταστήσει ανήμπορους της απόδρασης, από τα φρικτά αδιέξοδα, που, οι ίδιοι τους δημιούργησαν.
Εκαναν, μέρος του λαού, ικέτη, έναντι του κατακτητή και οικονομικού δολοφόνου. Και τώρα γονατισμένο, τον κλωτσάνε βίαια στα μούτρα, αρνούμενοι, κάθε έλεος.

Αυτή η κατάσταση, δεν πρέπει να περάσει.
Σε κάθε περίπτωση, να συνεχιστεί.
Την αποκρούομε.
Απειλούμε εμείς, τους εκβιαστές.
Σπάμε, την απομόνωση.
Ετοιμαζόμαστε για απόδραση.
Διεκδικούμε, την «ΣΕΙΣΑΧΘΕΙΑ».
Εφαρμόζουμε την «κατάσταση ανάγκης». Οταν ο Λαός εξαθλιώνεται και η χώρα υποδουλώνεται, ο ρόλος του δανειστή τελειώνει οριστικά.
Υπόγραψέ το.
www.seisachtheia.gr