Το Τραπεζικό Καρτέλ
Την ώρα που η πείνα για ένα κομμάτι του ελληνικού λαού έχει ήδη αρχίσει,
την ώρα που η Ιρλανδία περνάει και αυτή από το μαχαίρι του σφαγέα, ενώ η
Πορτογαλία ετοιμάζεται, κυβερνήσεις και δημοσιογράφοι αποκρύπτουν την
απάντηση στο πιο θεμελιώδες ερώτημα:
Σε ποιους χρωστάμε; Την απάντηση μπορεί ο καθένας να τη διαβάσει σε άρθρο [1] της διαδικτυακής οικονομικής εφημερίδας Euro2day. Αντιγράφουμε: «Οι γαλλικές, οι ελβετικές και οι γερμανικές τράπεζες είναι οι μεγαλύτεροι πιστωτές για τον ελληνικό δανεισμό, σύμφωνα με τα στοιχεία της Τράπεζας Διεθνών Διακανονισμών». Χρωστάμε, δηλαδή, στο γαλλικό ή στο γερμανικό κράτος; Η απάντηση είναι πως όχι. Χρωστάμε στις γαλλικές και τις γερμανικές ΤΡΑΠΕΖΕΣ. Τα επόμενα ερωτήματα, κοινής λογικής, που πρέπει να θέσουμε στον εαυτό μας είναι τα εξής:
Πώς είναι δυνατόν ένα κράτος, όπως η Ελλάδα, το οποίο αποτελείται από 11.000.000 ανθρώπους, οι οποίοι εργάζονται και παράγουν, να χρωστάει σε τράπεζες, δηλαδή σε επιχειρήσεις, που ο συνολικός αριθμός εργαζομένων τους δεν είναι ούτε το ένα χιλιοστό του πληθυσμού της Ελλάδας; Πώς είναι δυνατόν όλα τα κράτη του κόσμου, χωρίς σχεδόν καμία εξαίρεση, να έχουν τεράστια χρέη στις τράπεζες; Η απάντηση βρίσκεται στο γεγονός ότι το χρήμα δεν δημιουργείται από τα κράτη και τους λαούς, αλλά από τις ιδιωτικές τράπεζες, οι οποίες δημιουργούν το χρήμα από το μηδέν (μέσω του τραπεζικού συστήματος κλασματικών αποθεματικών), δανείζουν το χρήμα και εισπράττουν για αυτό τόκους, υποθηκεύοντας το μέλλον των ανθρώπων και των λαών. Όπως αναφέρεται και σε άρθρο της εφημερίδας Καθημερινή [2]: «Σε κάθε περίπτωση, η ιδέα ότι χρειάζεται κάποιου είδους σεισάχθεια απέναντι στους διεθνείς τοκογλύφους κερδίζει διαρκώς έδαφος. Πρόσφατα, ο οικονομολόγος Μάικλ Χάντσον έγραφε στους Φαϊνάσιαλ Τάιμς: “Η μόνη διέξοδος από την κρίση του ευρωπαϊκού χρέους είναι μια διαπραγματεύσιμη παραγραφή του. Οι τράπεζες δανείζουν εικονικό χρήμα, που στην πραγματικότητα δεν διαθέτουν, το οποίο εγγυοδοτείται με κεφάλαια που στην πραγματικότητα δεν έχουν, που κι αυτά υποστηρίζονται από τις κεντρικές τράπεζες, που τυπώνουν χρήμα από αέρα κοπανιστό. Όμως, όποτε οι οφειλέτες δυσκολεύονται να ξεπληρώσουν τα επαχθή δάνεια, οι τραπεζίτες προχωρούν σε κατάσχεση των περιουσιακών τους στοιχείων”».
Σε άρθρο της εφημερίδας Ελευθεροτυπία αναφέρονται τα εξής: «Προκαλεί δέος το γεγονός ότι από τα 53,7 δισ. ευρώ, που προβλέπεται να εισπράξει ως συνολικά έσοδα ο προϋπολογισμός [το 2010], τα 12,9 θα κατευθυνθούν για την πληρωμή τόκων». Δηλαδή, το 1/4 των εσόδων του προϋπολογισμού καταλήγει κατευθείαν στις τσέπες των διεθνών τοκογλύφων. Είναι ένας φόρος αίματος ανάλογος αυτού που πλήρωναν οι αρχαίοι Αθηναίοι στον Μίνωα και τον Μινώταυρο. Το παγκόσμιο νομισματικό σύστημα, εδώ και έναν αιώνα, είναι έτσι φτιαγμένο ώστε το χρήμα να αποτελεί κατά 97,5% χρέος. Όσο τα χρέη αποπληρώνονται και ανανεώνονται με τη συνεχή αποπληρωμή του φόρου αίματος, το χρήμα εξακολουθεί να υπάρχει. Αν το χρέος πάψει να ανανεώνεται, το χρήμα παύει να υπάρχει, οι οικονομίες πέφτουν σε ύφεση και οι λαοί σε πείνα. Οι λαοί της νότιας Ευρώπης βρίσκονται τη στιγμή αυτή σε ένα σταυροδρόμι: Ή θα επιλέξουν τον δρόμο του Δ.Ν.Τ., δηλαδή τον δρόμο της υποταγής στο παγκόσμιο τραπεζικό καρτέλ, ή θα επιλέξουν τον δρόμο της αντίστασης. Ο δρόμος της αντίστασης, κατά την άποψή μας, περιλαμβάνει τα εξής:
• Καταγγελία του παγκόσμιου τραπεζικού συστήματος, που έχει αφαιρέσει το αποκλειστικό προνόμιο από τους λαούς και τις κυβερνήσεις τους να δημιουργούν το χρήμα, και το έχει αναθέσει στις ιδιωτικές τράπεζες.
• Επιθετική αναδιαπραγμάτευση των χρεών της Ελλάδας, της Ιρλανδίας και της Πορτογαλίας, υπό την απειλή άρνησης να πληρώσουμε οποιοδήποτε δημόσιο χρέος έχουμε προς ιδιωτική τράπεζα.
Βλέπετε; Λύσεις υπάρχουν, αλλά μεθοδευμένα μας τις κρύβουν. Γι’ αυτό καιρός είναι να ξυπνήσουμε σαν λαός και να ενταχθούμε ενεργά σε αντιστασιακές συλλογικότητες, αντί να περιμένουμε σαν δειλοί και άβουλοι την καταστροφή μας. Συν Αθηνά και χείρα κίνει…
ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ
1.EURO2day, «Τα ανοίγματα ξένων τραπεζών στην Ελλάδα», 11/02/2010.
2.Παπακωνσταντίνου Π., «Ευρωπαϊκή λύση για το ελληνικό χρέος», Καθημερινή, 18/04/2010.
Σε ποιους χρωστάμε; Την απάντηση μπορεί ο καθένας να τη διαβάσει σε άρθρο [1] της διαδικτυακής οικονομικής εφημερίδας Euro2day. Αντιγράφουμε: «Οι γαλλικές, οι ελβετικές και οι γερμανικές τράπεζες είναι οι μεγαλύτεροι πιστωτές για τον ελληνικό δανεισμό, σύμφωνα με τα στοιχεία της Τράπεζας Διεθνών Διακανονισμών». Χρωστάμε, δηλαδή, στο γαλλικό ή στο γερμανικό κράτος; Η απάντηση είναι πως όχι. Χρωστάμε στις γαλλικές και τις γερμανικές ΤΡΑΠΕΖΕΣ. Τα επόμενα ερωτήματα, κοινής λογικής, που πρέπει να θέσουμε στον εαυτό μας είναι τα εξής:
Πώς είναι δυνατόν ένα κράτος, όπως η Ελλάδα, το οποίο αποτελείται από 11.000.000 ανθρώπους, οι οποίοι εργάζονται και παράγουν, να χρωστάει σε τράπεζες, δηλαδή σε επιχειρήσεις, που ο συνολικός αριθμός εργαζομένων τους δεν είναι ούτε το ένα χιλιοστό του πληθυσμού της Ελλάδας; Πώς είναι δυνατόν όλα τα κράτη του κόσμου, χωρίς σχεδόν καμία εξαίρεση, να έχουν τεράστια χρέη στις τράπεζες; Η απάντηση βρίσκεται στο γεγονός ότι το χρήμα δεν δημιουργείται από τα κράτη και τους λαούς, αλλά από τις ιδιωτικές τράπεζες, οι οποίες δημιουργούν το χρήμα από το μηδέν (μέσω του τραπεζικού συστήματος κλασματικών αποθεματικών), δανείζουν το χρήμα και εισπράττουν για αυτό τόκους, υποθηκεύοντας το μέλλον των ανθρώπων και των λαών. Όπως αναφέρεται και σε άρθρο της εφημερίδας Καθημερινή [2]: «Σε κάθε περίπτωση, η ιδέα ότι χρειάζεται κάποιου είδους σεισάχθεια απέναντι στους διεθνείς τοκογλύφους κερδίζει διαρκώς έδαφος. Πρόσφατα, ο οικονομολόγος Μάικλ Χάντσον έγραφε στους Φαϊνάσιαλ Τάιμς: “Η μόνη διέξοδος από την κρίση του ευρωπαϊκού χρέους είναι μια διαπραγματεύσιμη παραγραφή του. Οι τράπεζες δανείζουν εικονικό χρήμα, που στην πραγματικότητα δεν διαθέτουν, το οποίο εγγυοδοτείται με κεφάλαια που στην πραγματικότητα δεν έχουν, που κι αυτά υποστηρίζονται από τις κεντρικές τράπεζες, που τυπώνουν χρήμα από αέρα κοπανιστό. Όμως, όποτε οι οφειλέτες δυσκολεύονται να ξεπληρώσουν τα επαχθή δάνεια, οι τραπεζίτες προχωρούν σε κατάσχεση των περιουσιακών τους στοιχείων”».
Σε άρθρο της εφημερίδας Ελευθεροτυπία αναφέρονται τα εξής: «Προκαλεί δέος το γεγονός ότι από τα 53,7 δισ. ευρώ, που προβλέπεται να εισπράξει ως συνολικά έσοδα ο προϋπολογισμός [το 2010], τα 12,9 θα κατευθυνθούν για την πληρωμή τόκων». Δηλαδή, το 1/4 των εσόδων του προϋπολογισμού καταλήγει κατευθείαν στις τσέπες των διεθνών τοκογλύφων. Είναι ένας φόρος αίματος ανάλογος αυτού που πλήρωναν οι αρχαίοι Αθηναίοι στον Μίνωα και τον Μινώταυρο. Το παγκόσμιο νομισματικό σύστημα, εδώ και έναν αιώνα, είναι έτσι φτιαγμένο ώστε το χρήμα να αποτελεί κατά 97,5% χρέος. Όσο τα χρέη αποπληρώνονται και ανανεώνονται με τη συνεχή αποπληρωμή του φόρου αίματος, το χρήμα εξακολουθεί να υπάρχει. Αν το χρέος πάψει να ανανεώνεται, το χρήμα παύει να υπάρχει, οι οικονομίες πέφτουν σε ύφεση και οι λαοί σε πείνα. Οι λαοί της νότιας Ευρώπης βρίσκονται τη στιγμή αυτή σε ένα σταυροδρόμι: Ή θα επιλέξουν τον δρόμο του Δ.Ν.Τ., δηλαδή τον δρόμο της υποταγής στο παγκόσμιο τραπεζικό καρτέλ, ή θα επιλέξουν τον δρόμο της αντίστασης. Ο δρόμος της αντίστασης, κατά την άποψή μας, περιλαμβάνει τα εξής:
• Καταγγελία του παγκόσμιου τραπεζικού συστήματος, που έχει αφαιρέσει το αποκλειστικό προνόμιο από τους λαούς και τις κυβερνήσεις τους να δημιουργούν το χρήμα, και το έχει αναθέσει στις ιδιωτικές τράπεζες.
• Επιθετική αναδιαπραγμάτευση των χρεών της Ελλάδας, της Ιρλανδίας και της Πορτογαλίας, υπό την απειλή άρνησης να πληρώσουμε οποιοδήποτε δημόσιο χρέος έχουμε προς ιδιωτική τράπεζα.
Βλέπετε; Λύσεις υπάρχουν, αλλά μεθοδευμένα μας τις κρύβουν. Γι’ αυτό καιρός είναι να ξυπνήσουμε σαν λαός και να ενταχθούμε ενεργά σε αντιστασιακές συλλογικότητες, αντί να περιμένουμε σαν δειλοί και άβουλοι την καταστροφή μας. Συν Αθηνά και χείρα κίνει…
ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ
1.EURO2day, «Τα ανοίγματα ξένων τραπεζών στην Ελλάδα», 11/02/2010.
2.Παπακωνσταντίνου Π., «Ευρωπαϊκή λύση για το ελληνικό χρέος», Καθημερινή, 18/04/2010.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου